Radyatörleri özel bir evde veya dairede değiştirmek gerekirse, her biri ev sahiplerinin takdirine göre seçilen iki seçenek mümkündür. Birçoğu, ısıtma radyatörlerini çok hızlı bir şekilde kuracak ve yüksek kaliteli işleri garanti edecek olan eve uzmanları davet etme eğilimindedir. Ancak biraz deneyim varsa ve önerilen materyali inceledikten sonra, kullanıcı davet edilen tesisatçının maaşından tasarruf ederek pilleri kendi elleriyle değiştirebilecektir.
Kurulum için alet ve malzemeler
Evinize bir ısıtma pili takmadan önce, gerekli aletleri ve ilgili malzemeleri hazırlamanız gerekir. Bir daireye bir radyatör monte etmek için kitin kesinlikle ihtiyacınız olacak:
- bir dizi matkap ile elektrikli matkap;
- düzey türü "düzey";
- Ayarlanabilir anahtar ve pense.
Isıtma sistemini değiştirmek için gereken aksesuar ve sarf malzemeleri yelpazesi daha çeşitlidir. Özel tapalara ve çelik braketlere ek olarak, bir dizi sıhhi tesisat ürünü ve malzemesi içerir:
- Mayevsky vinci (veya hava boşaltma cihazı);
- iki küresel kesme vanası;
- boruların ve radyatör borularının sıkı bir şekilde bağlanmasını sağlayan bağlantı parçaları;
- FUM bant (veya keten sarımı).
Ek olarak, uygun büyüklükte bir dizi dübel ve diğer sabitleme elemanları hazırlamanız gerekecektir.
Kurulacak bir yer seçme
Radyatörlerin montaj yeri genellikle pencerenin hemen altında seçilir. Bu hiç şans eseri değil, sadece geleneklere uyma arzusundan değil.
Isıtma pillerini pencere pervazının hemen altına monte etmek, iyi ısıtılmış havanın yukarı doğru akışının soğuk kütleleri kesmesine izin verir. Buna ek olarak, sıcak katmanları camı ısıtarak pencerelerin yoğunlaşma ve buğulanma etkisini ortadan kaldırır. Bu, genişlikteki radyatörün açıklığın çoğunu işgal etmesini gerektirir (% 70'e kadar).
Radyatörün hangi yükseklikte monte edildiğini ve alt kısmı ile zemin arasında yeterli boşluk olup olmadığını (en az 8-12 cm) belirlemek de eşit derecede önemlidir. Bu düzenleme ile, ısıtma sistemi bacakları ısıtacak ve orta bölgede iyi ısı biriktirecektir. Mevcut standartlara (SNiP) uygun olarak, 10-12 cm mertebesinde seçilen pencere pervazına kabul edilebilir bir mesafe de belirtilir.Bu, sıcak havanın bariyerin etrafından kolayca geçmesini ve pencere camlarına yükselmesini sağlar. Akünün konumlandırılması için son gereklilik, iç düzleminin duvardan uzaklığıdır, 3-5 cm içinde mevcut standartlara göre düzenlenir.Bu koşul yerine getirilirse, radyatörlerin montajı sırasında boş alanla ilgili herhangi bir zorluk olmayacaktır.
Bağlantı Yöntemleri
Radyatörleri bağlamak için en yaygın kullanılan yöntemler arasında, aşağıdaki üç seçenek ayırt edilir:
- çapraz bağlantı - diğer taraftan üst giriş ve alt çıkış ile;
- koltuk düzeni;
- tek yönlü bağlantı - alt ve üst göz kalemi ile.
Diyagonal şema en etkili olarak kabul edilir, çünkü ısı kaybına yol açan tüm olası faktörleri dikkate alır. Yardımı ile her tür radyatörün yeteneklerini maksimum getiri ile gerçekleştirmek mümkündür.
Çoğu ısıtma sisteminin hesaplanmasında, olası sapmalar için düzeltme faktörü dikkate alınarak örnek olarak alınan bu bağlantı yöntemidir.Bu durumda, enerji taşıyıcısı hareket ettiğinde, yolunda herhangi bir engelle karşılaşılmaz. Üst toplayıcının tüm hacmini tamamen doldurur ve daha sonra yavaş yavaş dikey kanallardan alt bölümlere akar. Sonuç olarak, pilin tüm çalışma alanı eşit bir şekilde ısınır ve maksimum ısı transferi sağlar.
Alttan geçmeli (eyer) bağlantı
Isıtma radyatörlerini bağlamanın alt yolu, iki borulu bir sistemle% 12-15 veya daha fazlasına ulaşan kayıplar açısından en verimsizdir. Hareket ederken, soğutucu en kısa yolu seçer ve ısıyı üst kolektöre aktaramaz. Sonuç, akü alanının düzensiz ısınması ve sıvı akışının artmasıdır.
Yanal eyeliner tek tüplü bir versiyonla kullanıldığında durum daha da kötüdür, bu durumda kayıplar% 20-22'ye yükselir. Açık nedenlerden dolayı, bu durumda soğutucunun alüminyum veya dökme demir piller alanı üzerinde eşit dağılım koşulları, 2 borulu bir girişten bile daha azdır. Kayda değer miktarda kayıplara rağmen, bu giriş boruları bağlantı yöntemi, giriş ve çıkış borusu iletişiminin gizli kurulumunun gerekli olduğu durumlarda talep edilmektedir.
Alttan (üstten) beslemeli tek yönlü bağlantı
Verimlilik ve verimlilik açısından, soğutmaya giriş ile aynı taraftan çıkarıldığı için, ısıtmaya bağlanmak için bu devre bir önceki durumdan daha da kötüdür. Giriş bağlantısından uzak alanlarda durgunluk olasılığı daha da artar. Taşıyıcının iki nozul (giriş ve çıkış) arasında en kısa ve en kolay yolu bulmaya çalışması nedeniyle, üst katmanları etkilemez ve ayrıca cihazın çalışma kaynağından uzak olan diğer tüm alanlara erişimi yoktur.
Düşük beslemeli tek yönlü bağlantı, aküye giden boruların başka bir şekilde bağlanamadığı istisnai durumlarda kullanılır. Kullanımı, sahipleri düşük ısıtma verimliliğine katlanmak için zorlayan gerekli bir önlemdir.
Biraz daha iyi bir seçenek, girişten uzak alan hacimlerinin iyi ısınmadığı tek taraflı üst yan eyelinerdir. Ancak bu durumda, taşıyıcı toplayıcının alt "tabanına" inme ve bağlantı parçasına en yakın bölgeyi ısıtma fırsatına sahiptir.
Isıtma sistemi çeşitleri
Radyatörlerden alınan ısı miktarı, kullanılan boru sayısına bağlı olarak bağlantı tipine ve ısıtma sisteminin tipine bağlıdır. Bu göstergeyi belirlemek için, tek borulu sistemlerin çift borulu devrelerden nasıl farklı olduğunu anlamanız önerilir.
Tek borulu ısıtma
Bu tür ısıtma organizasyonu, kurulum maliyetleri açısından bakıldığında en ekonomik olanıdır. Bu durumda çalışmanın tahmini, 2 borulu bir devre düzenleme maliyetinden yaklaşık iki kat daha azdır. Bu nedenle, özel sektörde nadir görülmese de, çoğunlukla çok birimli ve çok katlı binalarda bulunur. Bu şema ile radyatörler, sıralı bir zincirde şebekeye bağlanır: bir sonraki ısıtma ünitesinden geçen soğutucu, bir sonraki girişin girişine girer, vb.
Son radyatörün çıkış bağlantısı, çok katlı bir binanın yükselticisine veya bir ısıtma kazanının girişine bağlanır.
Tek borulu kablolama seçeneğinin dezavantajı, pillerin ısı transfer seviyesini ayrı ayarlayamamalarıdır. Seri bağlı radyatörlerin herhangi birine bir termal kafa taktıktan sonra etkisini tüm sisteme uzatır. Bu yöntemin bir diğer önemli dezavantajı, soğutma zincirinin sıcaklığının ısıtma zincirinin farklı kısımlarındaki eşit olmayan dağılımıdır.Yükselticiye veya kazana yakın elemanlar iyi ısınır ve onlardan çıkarılan bölümler çok az ısı alır. Dezavantajlar arasında, bir elemanın arızalanması durumunda tüm bölümlerin çıkarılması ve taşıyıcının boşaltılması gerektiğinde, bu tür sistemlerin onarımının zorluğu yer alır. Bundan kaçınmak için uzmanlar, besleme boruları arasına jumper takmayı önerir - “baypaslar”.
Çift borulu kablolama
İki borulu ısıtma sisteminde, borularında genellikle “besleme” ve “geri dönüş” olarak adlandırılan iki boru dişi vardır. Bu durumda, her radyatör aynı anda her iki hatta da bağlanır, bu da sisteme paralel bağlantı anlamına gelir. Sonuç olarak, aynı sıcaklığa sahip bir soğutucu giriş bağlantılarına girer. Bu yöntemin bir diğer avantajı, her montaj bölümüne “kendi” sıcaklık regülatörünün monte edilmesine izin verilmesidir.
Bu tip ısıtmanın dezavantajları, artan sayıda boru elemanını içerir. Sistemin kurulumu ve kablolaması sırasında, tek tüplü versiyona kıyasla sayıları neredeyse iki katına çıkar. Öte yandan, bu bağlantı gaz kazanları da dahil olmak üzere herhangi bir ısıtma ekipmanı ile çalışırken yüksek ısı dağılımı sağlar.
Genel kurulum prosedürü
Isıtma pilini doğru bir şekilde bağlamadan önce, polipropilen borulardan borulu sistemlerin kurulumu ile ilgili genel hükümleri bilmeniz gerekir:
- Isıtma pillerini takmadan önce, mevcut sistemi yükten ayırmak için bir tesisatçı gerekir; özel bir evde yardımına gerek yoktur;
- radyatörler çoğu ürüne ekli talimatlara uygun olarak monte edilir;
- tüm işlerin tamamlanması üzerine, arayüzlerde sızıntılar için sistemin kontrol testi yapılır.
Evleri için radyatörler seçerken, uzmanlar ürünleri yüksek kaliteli ve iyi ısı dağılımı olan ünlü Alman şirketi "Rechau" 'ya dikkat etmenizi önerir.
