Drenaj sisteminin amacı, binaların ve yapıların çatılarından suyu tahliye etmektir. İki bölümden oluşur: yatay ve dikey. Birincisi, çatı malzemesinin kenarının altına belirli bir açıyla yerleştirilen oluklar. İkincisi dikey olarak monte edilmiş borulardır. Her iki parça da huniler alarak birbirine bağlanır. Sistemin ana özelliği oluk açısıdır.
Önyargı ne için?
Eğik bir düzlem sıvının hareket etmesine neden olur. Doğudaki dikey borularda sorunsuz hareket edecektir. Drenaj sisteminin ilk kısmının oluklarını aşağı akabilmesi için açılı olarak döşenmeleri gerekir. Bu yapılmazsa, su oluklarda toplanır, orada durgunlaşır ve biriktiğinde, tepsilerin kenarlarından taşar, duvarları ve binanın temelini doldurur.
Durumun karşı tarafı var. Tahliye açısı büyükse, bu öncelikle evin cephesini bozacaktır. Çatı drenaj sistemi en iyi şekilde göze çarpmayacaktır.
Bu durumda, su tahliyesi mümkün olduğunca verimli bir şekilde gerçekleşecektir. Ancak olukların dikey borularla birleştiği yerde, boruların tamamen kabul edemeyeceği büyük miktarda su birikecektir, aynı taşma meydana gelebilir. Sorun, daha büyük hazneler takılarak çözülebilir. Ancak cephenin görünümünü de etkileyecektir.
Optimum açı
Suyun hareketi zaten 1 ° 'lik bir eğim açısında meydana gelebilir - bu, tepsinin 1 m'deki uzunluğunu hesaba katarak oluğun kenarlarından birinin karşı tarafa göre 1 mm'lik dikey yer değiştirmesidir, ancak oluk sistemi için bu parametre, özellikle bir sağanak olduğunda kritiktir. Hiç kimse bu göstergenin bir drenajın tasarımında veya kurulumunda kullanılmasını yasaklamaz, ancak bu durumda büyük bir sıvı akışıyla drenajın yatay kısmı baş edemez.
Önerilen yönergeler vardır:
- drenaj sisteminin oluklarının minimum eğimi - 3 mm;
- maksimum 5 mm'dir.
Eğim açısı, monte edilen olukların çapına bağlı olarak seçilir. Bağımlılık şudur: çap ne kadar büyük olursa, drenaj sisteminin yatay kısmının eğimi o kadar küçük olur.
Tahliye prefabrik bir yapı ise eğim de artar: sistem, birleştirilen ayrı bölümlerden oluşan karmaşık bir yapıya sahiptir. Tipik olarak, bu tür drenler çok katlı çatı yapılarına monte edilir.
Oluk montaj kuralları
Kurulumdan önce, olukların genişliğini doğru seçmek gerekir. Çatı eğimlerinin alanına bağlıdır. Ne kadar büyük olursa, çap da o kadar büyük olmalıdır. Bağımlılık:
- çatı alanı 50-70 m² - 90 mm genişliğinde oluklar;
- 70 ila 140 m² arasındaki eğim alanı - 125-130 mm genişliğinde oluklar.
Evin oluk sisteminin yatay kısmının uzunluğunu belirleyen başka bir parametre daha vardır: oluğun dikey boru yükselticileri arasındaki mesafe. Maksimum boyut 12 metredir Olukların eğimi tam olarak çatı yapısının bu kısmına yerleştirilecektir.
Boşaltma borusunun eğimlerini milimetre olarak 1 m'de hesaplayın. Örneğin, drenajın yatay kısmının uzunluğu 10 m ise, eğim açısı aşağıdaki gibi hesaplanır: yapının her bir metre için, tepsinin uçlarından birinin düşürülmesi, örneğin maksimum 5 mm; bu nedenle, on metrelik bir uzunluk alçalması 50 mm veya 5 cm olacaktır.
Drenaj sisteminin kurulumunun ilk aşamasında, yivli yapının iki ucunun işaretleri belirlenir. Şöyle yapın:
- Dikey parçanın karşı tarafında bulunan yatay parçanın kenarlarından bir işaret uygulanır. Dikey konumu, olukların istifleneceği seçilen braketlerin boyutuna göre belirlenir.
- Bir vida vidalanır.
- Vidayı çatı yapısının karşı tarafına vidalayın. İlk tutturucu ile aynı yatay seviyede olmalıdır.
- Üçüncü kendinden kılavuzlu vidanın vidalandığı ikinci vidadan 5 cm alçaltılır. İkincisi sökülebilir.
- İlk vidayı ve güçlü bir iplik veya olta kullandıkları üçüncü vidayı bağlarlar. Bu, yivli yapının konturudur.
- Brakete ayarlanan vidaların yerlerinde. Ön panele, sandığın ilk elemanına veya çatı kirişlerine tutturulurlar.
- Ara braketler, kesinlikle amaçlanan kontur boyunca her 50-100 cm'de bir monte edilir.
- İplik çıkarılır ve doğu olukların kurulumuna devam edilir.
Yatay drenlerin montajı, çan şeklindeki bağlantı teknolojisini kullanarak tepsilerin braketlere takılmasıdır. Bir sonraki eleman bir öncekine sığar. Üst üste binme 10 cm'dir Bu bölümün, örneğin silikon dolgu macunu kullanılarak ayrıca kapatılması tavsiye edilir. Optimal - iki tepsinin birleşimi brakete düşerse.
Olukları braketlere tutturmanın birkaç yolu vardır. Genellikle kullanılır - destek elemanının dış kenarının tepsilerin kenarları üzerindeki bükülmesi. Bir örgü teli kullanabilir veya doğrudan braket ve tepsiden vidalayan vidalar uygulayabilirsiniz. Piyasada daha sofistike ancak oldukça etkili yöntemler var.
Yatay parça monte edilir edilmez, dikeye gidin. Bu, kendinden kılavuzlu vidalar ve plastik dübeller kullanılarak özel kelepçelerle duvara sabitlenen çan şeklindeki bir yöntemle boruların olağan montajıdır. Daha sonra, tahliyenin yatay kısmı ile dikey arasında bir geçiş elemanı olan alıcı huniler monte edilir. Buradaki ana görev, huni ile oluk arasındaki ve ayrıca ilk ve dikey olarak monte edilen borular arasındaki sıkılıktır.
Çoğu zaman, drenaj sisteminin çatısının bir eğimine monte edilen yatay kısmının, bir noktada eğim ile yerleştirilmiş iki parçadan oluştuğu durumlar vardır. İçine dikey bir boru yükselticisi monte edilmiştir. Bu durumda, drenaj elemanlarının eğiminin ve boyutlarının hesaplanması, son olarak bir dikey yükseltici takılmışsa, eğim alanının yarısını dikkate alarak gerçekleştirilir. Örneğin, kornişin uzunluğu 12 m ise, yükselticiler ortada monte edilir - çatının kenarlarından 6 m.
Bunu tamamen estetik gereksinimlere göre yapmak her zaman mümkün değildir. Bu nedenle borular farklı mesafelere yerleştirilebilir. Örneğin, bir kenardan 4 m, diğerinden 8 m, Bu normdur. Ancak olukların açıklığının hesaplanması, altında yivli yapının uzunluğu farklı olan iki bölümünün bulunduğu eğim alanının bir kısmı dikkate alınarak hesaplanmalıdır.
Drenaj sisteminin yatay kısmının eğim açısının doğru seçimi, drenaj devresinin en verimli çalışmasını sağlayacaktır. Bir yönde veya başka bir şekilde normlardan hafif bir sapma, iş kalitesinde bir azalmaya yol açabilir.
