Elektrik mühendisliğinde yaygın olarak kullanılan elektromanyetik kontaktörler (CM'ler), büyük akımları değiştirebilen özel cihazlardır. Bu güç cihazlarının bir özelliği, anahtarlamalı yük ile yapısal olarak ilgili olmayan devreler vasıtasıyla yük akımlarını kontrol etme yeteneğidir. Kontaktörlerde meydana gelen süreçlerin özünü anlamak için, çalışma prensibini öğrenmelisiniz.
Tasarım ve çalışma prensibi
220/380 Volt elektromanyetik kontaktör ve diğer anahtarlama cihazları arasındaki temel fark, kontrol devresinde değiştirilecek voltajın bir kısmının kullanılmasıdır. Bu fark, tipik bir KM cihazına aşina olup olmadığınızı anlamak için en kolay yoldur. Bu güç cihazı aşağıdaki ana bileşenlerden ve parçalardan oluşur:
- Doğrudan tüketiciye veya elektrik tesisatına akım sağlayan güç kontakları.
- Tasarımda bastırma kuvveti oluşturan elemanlar olarak kullanılan bir yay seti.
- Hareketli bir armatüre bağlanan ve kontak jumperlarını bağlamak için kullanılan plastik bir kiriş.
- Işının konumunu kontrol eden ve onunla kontaktörün durumunu değiştiren bir elektromanyetik bobin.
Anahtarlamalı kontakların kendileri, yüksek elektrik iletkenliği ve güvenilirliği sağlayan bakır alaşımlarından yapılmıştır.
Elektromıknatısa voltaj uygulandıktan sonra, alanın etkisi altındaki armatür aşağı kayar ve aynı yönde kontaklarla ışını çeker. Kontaktörün üzerine sabitlenmiş hareketli parçaları, sabit topuklarla kapatılarak akım için bir akış zinciri oluşturulur. Voltaj elektromıknatıstan çıkarıldığında, yayın etkisi altındaki armatür orijinal durumuna geri döner ve kontaklar açılır. Serbest kapanma için, ek anahtarlama devresine takılan özel bir düğme anahtarı vardır.
Bir anahtarlama cihazının çalışma prensibi, kontaktörlerin bir röleden veya başka bir anahtarlama cihazından nasıl farklı olduğunu anlamaya yardımcı olur: röleler ve kontaktörler, farklı büyüklüklerde, onlarca hatta yüzlerce kez farklı büyüklükler için tasarlanmıştır.
Manyetik yol vericiden kontaktörlerin farklılıkları
İşlevsellik açısından, bu iki cihaz farklı değildir. Güç devrelerini değiştirmenize ve kompozisyonlarında iki (tek fazlı kontaktörden) dört "güçlü" kontağa sahip olmanızı sağlar. Bu cihazların aşağıdaki özellikleri dikkate alındığında fark görünmeye başlar:
- cihazın boyutları ve ağırlığı;
- kontak anahtarlama bölgesi tasarımı;
- doğrudan randevu.
Genellikle, elektromanyetik yol vericiler boyut ve ağırlık farklarını gösteren "küçük kontaktörler" olarak adlandırılır. Ancak bu sadece bununla sınırlı değildir, çünkü kontaktör çiftlerinin arkın söndürülmesi için özel odalara sahip olması dikkate alınmaz. Bu muhafaza elemanları sayesinde, kontaktörün elektrik kontaktörü yoktur, yetkisiz kişilerin erişimi olmadan kilitli odalara monte edilir.
Manyetik yol vericinin güç kontakları güvenilir plastik kapakların altına gizlenmiştir, ancak boşluk bölmeleri yoktur. Bu durumda, cihazların kendileri sınırlı miktarda anahtarlanmış akım içeren bir devreye monte edilir. Dolayısıyla, amaçlarından oluşan üçüncü cihaz farkı.
Üç fazlı kontaktör, herhangi bir güç hattına kurulabilir ve böylece keyfi bir yükün güvenilir bir şekilde bağlanmasını ve ayrılmasını sağlar. Manyetik yol vericiler, asenkron motorların kontrol devrelerini değiştirmek için geleneksel olarak kullanılır ve tersi de dahil olmak üzere çeşitli modlarda başlatabilir.
Markalama ve çeşitleri
Üç fazlı ve tek fazlı kontaktörlerin ayrı ayrı modellerini ayırt etmek için aşağıdaki sembol veya işaret kullanılır: CT (KTP) - X1 X2 X3 X4 C (A veya B) X5. Aşağıdaki gibi şifresi çözülür:
- ilk simge seri numarasına (60 veya 70) karşılık gelir;
- ikincisi - aşağıdaki serideki kontaktörün boyutları: 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6№;
- X3 - toplam kutup sayısı (2, 3, 4 veya 5);
- X4 (A, B veya C harfleri) anahtarlama kontaklarının özellikleri açısından serinin özelliklerini belirtir;
- X5, iklim performansının bir göstergesidir: U3, UHL veya T3.
Farklı kontaktör tipleri aşağıdaki kriterlere göre sınıflandırılır:
- mevcut koruyucu ekipman ve çalışma voltajı (220 veya 380 Volt);
- temas tetikleme yöntemi;
- güç grubundaki kişi sayısı.
Hemen hemen tüm kontaktör modelleri, bir devre kesici gibi aşırı akım sırasında yük devresini açan katı hal termal röleleri ile donatılmıştır. Kontakları çıkardıktan ve koruyucu devre kesiciyi soğutduktan sonra, cihazı tekrar açmak gerekir. Cihazın besleme voltajına uygun olarak, bobinleri hem 220 hem de 380 volt için tasarlanabilir.
Uygulamada, kontrol eyleminin türüne uygun olarak adlandırılan DC kontaktörleri vardır. Tipik bir temsilci, 12 voltluk bir DC kontaktördür.
Temasların doğası
Devrenin doğası gereği, aşağıdaki kontaktör türleri ayırt edilir:
- Yalnızca bir grup güç kontağı bulunan doğrudan bağlantı cihazları. Sadece açık ve kapalı çalışırlar ve aşırı yük veya kısa devreye karşı korumaya sahiptirler.
- İki grup ile donatılmış geri dönüşümlü cihazlar. Onların yardımı ile, örneğin faz sırasını değiştirerek yük anahtarlama devresini ayarlamak mümkündür.
- Sınırlı bir anahtarlama setine sahip cihazlar: sadece kapatmak için veya sadece açmak için.
İkinci çeşit, gerekirse iki fazlı elektrik tesisatını kontrol etmek için kullanılır. Bu modda, bunlardan biri hatta bağlanır ve ikincisi senkronize olarak enerjisini keser.
Kişi sayısı
Güç grubunun kontak sayısı ile, cihazlar aşağıdaki çeşitlere ayrılır:
- Tek fazlı devreler için 2 pimli cihazlar;
- 3-pinli cihazlar, sadece faz gruplarını değiştirir, sıfır başlamaz;
- güç gruplarında dört veya daha fazla temaslı.
Bir anahtarlama grubu, normalde kapalı veya normalde açık kontaklar grubunu ifade eder.
İkinci ürün tipi, yalnızca özel bağlantı şemalarında çok nadiren kullanılır.
Bu sınıftaki cihaz çeşitlerini düşünürken, tristör AC kontaktörleri tarafından temsil edilen modern analoglardan bahsetmemek imkansızdır. Bu cihazlarda, tamamen mekanik kontaklar, yarı iletken kontaktörlerin karakteristik elektronik geçişleriyle değiştirilir.
Kendinden bağlantı
Bir din-ray üzerindeki bir kabine tek fazlı bir kontaktör takmadan ve bağımsız olarak bağlamadan önce, devrede iki zincirin varlığına dikkat etmek gerekir. Bunlardan biri güç ve cihazın çalışmasını kontrol etmenin mümkün olduğu ikinci sinyaldir. Bu zincirin çalışması için, cihazı kabine monte ettikten sonra, geleneksel olarak A1 ve A2 olarak adlandırılan kontaklarına güç sağlamak gerekecektir. Tam olarak kontaktör bobininin tasarlandığı voltajla beslenirler.
Anahtarlamalı güç devresi, cihazın altında bulunan ve genellikle T1, T2, T3 simgeleriyle gösterilen terminallere bağlanır. Varlıkları sayesinde üç fazlı bir kontaktör bağlantı şeması uygulamak mümkündür. Bu dahil etme ile rüzgar ve dizel jeneratörler dahil olmak üzere herhangi bir güç üreten birimi oluşturan güç devrelerini kontrol edebilirsiniz.Ürettikleri voltaj türü de önemsizdir.
Büyük arızalar
Kontaktörlerin olası arızaları, manyetik kontrol bobininin arızalanması ve anahtarlama kontaklarının kendilerinin yanması ve arızalanmasını içerir. İlk durumda, mümkün olan tek yol bobini yeni, çalışan bir numune ile değiştirmektir. Kontakları yakarken, hasarlı yerleri önce bir dosyayla ve sonra ince bir zımpara kağıdıyla hafifçe temizleyerek onları onarmayı deneyebilirsiniz. Ancak, böyle bir “kozmetik” ameliyat bir çıkış yolu değildir. Er ya da geç, kullanıcı yanmış kontakları yeni (yedek) veya başka bir cihazdan alınan örneklerle değiştirmelidir.
