Niezależnie od tego, który budynek jest projektowany: mieszkalny, przemysłowy lub związany z przeznaczeniem kulturalnym, musi mieć system zaopatrzenia w wodę i kanalizacji. W takim przypadku obie sieci są projektowane jednocześnie, ponieważ ilość zużytej wody zostanie obliczona wydajność kanalizacji. Sama sieć wodociągowa podzielona jest na dwie części: wewnętrzną i zewnętrzną sieć wodociągową. Pierwsza część to orurowanie wewnątrz budynku. Drugi jest od źródła poboru wody do budynku. W takim przypadku okablowanie zewnętrzne jest układane zgodnie ze standardami państwowymi.
Źródła wody
W prywatnych mieszkaniach źródłami wody mogą być: centralne sieci wodociągowe, otwarte zbiorniki wodne, wykopane studnie lub studnie wiercone. Oprócz pierwszej pozycji we wszystkich innych przypadkach zorganizowany jest system uzdatniania wody, który zawiera zestaw elementów filtrujących zapewniających oczyszczanie wody.
Idealną opcją jest centralne zaopatrzenie w wodę, które zapewnia domom już oczyszczoną wodę. Ale jeśli rury systemu były używane przez długi czas, wpłynęły na nie procesy korozji metali. Dlatego zainstalowany filtr zgrubny rozwiąże ten problem.
Coraz częściej w budownictwie prywatnym studnie lub studnie są wykorzystywane do poboru wody. Ponieważ woda w tych konstrukcjach hydraulicznych jest czystsza niż na otwartej wodzie. Ale to nie wpływa na cechy konstrukcyjne i metody układania zewnętrznej sieci wodociągowej.
Przepisy budowlane
Najpierw zaprojektuj schemat układania zewnętrznych rur wodociągowych. Zależy to od położenia domu w stosunku do źródła poboru wody, od liczby odbiorców, na przykład, jeśli oprócz domu sieć wodociągowa rozciąga się na letnią kuchnię, łaźnię, garaż, basen i inne udogodnienia. Im bardziej ten ostatni, tym bardziej skomplikowany schemat połączeń.
Konieczne jest również wzięcie pod uwagę ilości zużytego płynu. To zależy od liczby osób mieszkających w domu. Bierze się pod uwagę, że na osobę przypada dziennie 200 litrów wody lub 0,2 m³. Od tego wskaźnika zależy, jaką średnicę rury należy zastosować, jaką moc należy zainstalować pompę. Jednocześnie ten ostatni musi określić ciśnienie - do jakiej wysokości zespół pompy może podnieść wodę. Podnoszenie wody ze studni lub studni to koszty energii określone przez możliwości techniczne sprzętu pompującego.
Inne kody budowlane:
- Priorytetem jest proste ułożenie rur wodociągowych od źródła poboru wody do domu. Odchylenia od linii prostej nie są zabronione, jeśli na drodze znajdują się przeszkody nie do pokonania. Na przykład drzewo, obiekt zbudowany itp.
- Układanie najlepiej wykonać poniżej poziomu zamarzania. Nie jest to surowa norma, ponieważ rury można izolować, ponieważ rynek oferuje kilka skutecznych i niedrogich technologii.
- Jeśli zaopatrzenie w wodę jest zorganizowane z sieci centralnych, studnia powinna być zorganizowana w pobliżu punktu przyłączeniowego. Zainstalowano w nim zawór odcinający i wodomierz. Studnia musi być zaizolowana, aby ani rura, ani wodomierz nie zamarzły w zimie.
- Studzienki i studnie będące źródłem ujęcia wody powinny znajdować się w odległości 50 m od szamba, rynien, szamba i pól filtracyjnych.
Biorąc pod uwagę wszystkie wymagania, ważne jest prawidłowe wykonanie projektu.Rury dobierane są w zależności od średnicy produktu i materiału, z którego są wykonane.
Wybór rury
Najlepsza opcja dla rur do zewnętrznego zaopatrzenia w wodę jest wykonana z niskociśnieniowego polietylenu (HDPE). Dane techniczne:
- wysoka ciągliwość, stąd możliwość układania rur wodnych bez użycia dodatkowych łączników;
- niskie ścieranie;
- wysoka wytrzymałość;
- wytrzymuje temperaturę wody do + 40С;
- nie podlega korozji;
- w procesie zamrażania polietylen nie pęka i nie odkształca się;
- żywotność - 50 lat;
- niska cena;
- łatwość instalacji.
Rury sprzedawane są w zatokach o długości 50 lub 100 m. Przy zakupie we wnęce można odciąć wymaganą ilość.
Kroki instalacji
Organizacja zewnętrznych sieci i urządzeń wodociągowych rozpoczyna się od oznakowania na ziemi dokładnie według ukończonego projektu. Dalej jest wykop. Głębokość utworzonych rowów jest również wskazana w projekcie. Szerokość powinna być o 0,5 m większa niż średnica układanej rury.
Jeśli gleba na placu budowy jest luźna, dno i ściany wykopu są wyrównane, zagęszczone. Przed ułożeniem rury dno pokrywa się warstwą piasku o grubości 10-20 cm, która jest również wyrównana i zagęszczana.
Rury układane są w okopach. Na styku odcinków rur, na przykład gałęzi, u dołu wykopu wykonuje się wykop. Sam proces łączenia rur odbywa się na dwa sposoby: za pomocą złączek lub spawania. Jeśli zastosowana rura ma średnicę większą niż 150 mm, połączenie odbywa się za pomocą łączników kołnierzowych.
Najczęściej stosują technologię spawania: zgrzewanie doczołowe i elektrooporowe. Połączenie między stawami jest najskuteczniejszym sposobem osiągnięcia maksymalnej wytrzymałości złącza. Ale jeśli średnica ułożonych rur jest mniejsza niż 63 mm, najlepszą opcją jest zgrzewanie elektrooporowe.
Po zakończeniu prac instalacyjnych wykonywana jest izolacja termiczna systemu zaopatrzenia w wodę. W tym celu stosuje się specjalne cylindry, są one również skorupami wykonanymi przez prasowanie różnych materiałów termoizolacyjnych: wełny mineralnej, pianki polistyrenowej, pianki poliuretanowej i tak dalej. Izolatory tego typu składają się z dwóch lub trzech części, które otaczają rurę i łączą się drutem lub zaciskami.
Inną opcją izolacji termicznej zewnętrznego źródła wody jest kabel grzejny. Cały czas jest pod niewielkim napięciem, dlatego stale wydziela ciepło. Jedyną wadą jest zmienność.
Testy hydrauliczne
Żadne połączenie rurowe nie gwarantuje 100% ochrony przed wyciekiem. Dlatego sieć wodociągowa jest testowana przed zainstalowaniem izolacji termicznej. Algorytm bieżących procesów:
- cały system wodny jest wypełniony wodą bez ciśnienia i pozostaje w tym stanie przez 2 godziny;
- w rurach powstaje ciśnienie, które utrzymuje się przez pół godziny;
- sprawdź szczelność dopływu wody, zwracając szczególną uwagę na połączenia.
Ostatnim etapem po zainstalowaniu materiału izolacyjnego jest wypełnienie rowów glebą. Wstępnie zaleca się wypełnienie rury piaskiem o grubości warstwy 15-20 cm, a następnie wypełnienie rowów wybraną glebą. Bezawaryjnie system zaopatrzenia w wodę jest myty, dopóki woda nie stanie się czysta na wylocie.
