W strefie podmiejskiej, oddalonej od centralnego źródła wody, jedynym sposobem zapewnienia nieprzerwanego dopływu czystej wody nadającej się do konsumpcji jest budowa autonomicznego punktu poboru wody - studni i studni. Wybór metody wiercenia zależy od głębokości warstwy wodonośnej, a także od cech geologicznych tego obszaru.
Specyfika wiercenia ręcznego
Wiercenie studni bez wpadania na sekcję specjalnego wyposażenia można przeprowadzić tylko w jednym przypadku - jeśli zdecydowano się na pracę ręczną. Metoda ręczna może znacznie zaoszczędzić budżet rodzinny, ale będziesz musiał dużo wysiłku fizycznego. Jest stosowany w konstrukcji źródła o głębokości nie większej niż 25 metrów, samowiercenie odbywa się do momentu, aż wiertło dotrze do warstwy wodonośnej.
Aby samodzielnie wywiercić źródło, potrzebujesz następującego sprzętu roboczego:
- zestaw głowic wiertarskich, na przykład dłuta, cewki, łyżkę wiertarską i wiertło;
- do pracy na dużych głębokościach wymagana jest dodatkowa wieża wiertnicza;
- pręty;
- obudowa;
- elektryczny wciągnik lub wciągarka.
Tunelowanie odbywa się zgodnie z następującą technologią:
- Najpierw musisz wykopać mały otwór o głębokości nie większej niż 40-50 cm, w którym zostanie umieszczone wiertło.
- Jedna osoba ostrożnie zaczyna obracać wiertło (ważne jest, aby zanurzał się w glebie prawie pionowo). Gdy wiertło zagłębi się w ziemię, jedna osoba go obróci, a następnie dwie itd.
- Aby błoto nie pokrywało całej wysokości platformy, wiertło jest usuwane z gleby co 50-70 cm i czyszczone.
- Jeśli musisz pracować na twardych glebach, otwór musi być obficie wypełniony wodą.
Gdy tylko wnętrze źródła zacznie się wypełniać wodą, wiercenie ustaje. Następnym krokiem jest wypompowanie brudnej wody z dużą ilością zanieczyszczeń. Aby to zrobić, użyj pompy powierzchniowej lub zanurzalnej.
Metoda ręczna ma wiele zalet. Głównymi są tanie wytwarzanie, jednolita struktura pnia na całej jego długości. Z niedociągnięć wyróżnić - mały debet źródła i krótki okres operacyjny.
Zmechanizowane wiercenie studni
Istnieje kilka metod zmechanizowanego wiercenia studni. Aby wybrać najbardziej odpowiedni, musisz dowiedzieć się więcej o każdym z nich.
Metoda wiercenia studni metodą szokową
Jest to najstarsza ze wszystkich metod, została wynaleziona i aktywnie stosowana przez wieki w starożytnych Chinach. Zniszczenie skały spowodowane jest ostrym uderzeniem mechanicznym - spadającym z wysokości ciężkiego otworu dennego. Część jest kawałkiem rury wykonanej ze stali z wiertłem na końcu. Aby usunąć obiekt z ziemi podczas ciągnięcia, jest on wyposażony w kilka otworów.
Lina lub kabel przymocowany jest do tylnej części szyby, która łączy go z górną częścią wieży wiertniczej. Jego wysokość przekracza 2 metry. Metodę stosuje się do budowy źródła o głębokości większej niż 20 metrów.
Metoda rotacyjna
Rotacyjna metoda wiercenia studni realizowana jest za pomocą specjalnego sprzętu - wiertnicy samobieżnej. Jego rozmiar i wyposażenie z dodatkowymi elementami zależą od warunków pracy. Podczas penetracji pocisk wyposażony w dłuto obraca skałę i obraca się głębiej w ziemię.
- W przypadku kamienistej gleby stosuje się model instalacji URB-2A2.
- Do zatapiania obiektów przemysłowych, których głębokość może osiągnąć 500 metrów - URB-3AM.
- W warunkach budowlanych - MBU-2M.
W procesie wiercenia przewodowego należy wykonać płukanie, które uwalnia szczegóły konstrukcyjne z warstw opracowanej gleby.
Metody wiercenia studni śrubowych i rdzeniowych
Przy wdrażaniu metody śrubowej konieczne jest posiadanie śruby, która działa na zasadzie wiertła do lodu tylko dużych rozmiarów. Aby zbudować studnię, wkłada się ją do uprzednio przygotowanego otworu i obraca.
Cechą tej metody jest wysoka wydajność, terminy wykonania prac są najkrótsze. Wynika to z wysokiej szybkości wydobywania skał ze studni. Średnica ślimaka może osiągnąć 150 cm.
Zalecany do stosowania na glebach bagiennych i piaszczystych. Wdrożenie nie wiąże się z dużymi kosztami finansowymi i fizycznymi. Wadami są brak zdolności do pracy na kamienistej glebie, a także ograniczona głębokość do 50 metrów.
Metodę wiercenia rdzeniowego najczęściej stosuje się do budowy studni na skalę przemysłową, a także do prac naukowych i badawczych. Używanie specjalnego dłuta niszczy skałę. Pusta rura jest dodatkowo wyposażona w blizny. Wnikając w warstwy gleby, odcina się od warstwy głównej.
Wysoka produktywność pozwala na zastosowanie tej metody nie tylko do budowy studni, ale także w budownictwie, na przykład, jeśli trzeba wykonać otwór przelotowy w konstrukcji żelbetowej. Ruch bitu prowadzi do specjalnej instalacji o nazwie - ZIF.
Niewątpliwą zaletą metody podstawowej jest to, że istnieją małe instalacje, które można zainstalować nawet na osobistych działkach o niewielkiej powierzchni.
Jak wybrać odpowiednie metody
Główne parametry pomogą Ci wybrać odpowiednią metodę wiercenia studni:
- średnica otworu;
- typ gleby;
- głębokość penetracji.
W przypadku źródeł o małej głębokości warstwy wodonośnej w miękkiej glebie zaleca się stosowanie metody wiercenia ręcznego lub ślimakowego, w twardej glebie - liny udarowej.
Wybierając metodę wiercenia, należy również zwrócić uwagę na dodatkowe kryteria wyboru:
- Inwestycje finansowe, które będą potrzebne do budowy autonomicznej sieci wodociągowej: włóż do odwiertu studnię artezyjską lub wystarczająco dużo, na przykład piasek.
- Wymagana ilość wody lub obciążenie źródła, które wystarczą do wygodnego pobytu rodziny w domu.
- Jakość wody w studni (im większa głębokość, tym czystsza woda).
- Częstotliwość korzystania ze źródła.
Jeśli źródłem jest płytka głębokość, przed wierceniem należy przeanalizować warunki klimatyczne i geologiczne tego obszaru, lokalizację przedsiębiorstw przemysłowych i pobliskich gruntów rolnych.
Budując studnię artezyjską na osobistej działce, musisz przygotować odpowiedni pakiet dokumentów i zarejestrować źródło, a to dodatkowe marnowanie czasu i finansów.
Dobrze wywiercone i zadbane źródło będzie służyć właścicielom domów przez wiele lat. Przed przystąpieniem do wiercenia źródłowego konieczne jest przeprowadzenie badania na obecność wód gruntowych i wybranie najbardziej odpowiedniego miejsca z dala od szamb i zbiorników septycznych (do zapoznania się obowiązkowe są normatywne akty prawne SNiP).
