Doprowadzenie wskaźników wody z kranu (odwiertu, studni) do optymalnego pod względem zawartości soli jest jednym z głównych zadań przygotowania zasobu do picia. W przeciwnym razie płyn nie jest gotowy do użycia i powoduje nieodwracalną szkodę dla zdrowia, każdą techniką. Do wysokiej jakości przetwarzania materiału źródłowego stosuje się specjalne instalacje do odsalania wody. Różnią się sposobem działania na ciecz.
Cel i zakres metody odsalania
Odsalanie to proces jakościowego zmniejszania stężenia zanieczyszczeń mineralnych w płynnym ośrodku do wartości zalecanych przez GOST i SanPiN. Wskaźnik ten nie powinien przekraczać 5 mg / l. Nie należy mylić metody uzdatniania cieczy z odsalaniem (przygotowywanie wody morskiej).
Odsalanie jest niezawodną metodą oczyszczania w celu dalszego wykorzystania płynów w następujących branżach:
- przemysł farmaceutyczny;
- mikroelektronika;
- gałęzie medycyny;
- przemysł chemiczny;
- Inżynieria energetyczna;
- gospodarstwo domowe itp.
Sposoby przetwarzania ciekłego ośrodka obejmują zmianę zagregowanego składu wody lub jej brak. Zmiany stanu skupienia to metody gotowania, zamrażania przez godzinę lub dłużej i destylacji. Są częściej używane w życiu codziennym. W drugim przypadku stosuje się elektrodializę, wymianę jonową, odwróconą osmozę.
Metody odsalania wody
Metodę przetwarzania cieczy z domieszką soli mineralnych wybiera się w zależności od początkowego wskaźnika stężenia zanieczyszczeń, ogólnych możliwości produkcji głównej / przemysłowej, wykonalności kosztu utrzymania określonej instalacji.
Wymiana jonów
Zasadą przetwarzania ciekłego ośrodka jest przepuszczanie go przez specjalne żywice jonowymienne. W tym przypadku aniony i kationy mineralnych zanieczyszczeń rozpuszczone w cieczy są usuwane i zastępowane przez jony materiału filtracyjnego. Dzięki tej metodzie odsalania możliwe jest prawie całkowite usunięcie mineralnych rozpuszczonych zanieczyszczeń z ciekłego ośrodka.
Instalacja wymiany jonowej jest zbiornikiem wypełnionym wkładami z materiałem filtracyjnym. Kasety należy regularnie wymieniać, a samą żywicę należy utylizować w specjalny sposób.
Odwrócona osmoza
Instalacje często składają się z kilku kolb wypełnionych półprzepuszczalnymi membranami syntetycznymi. Zasada odsalania cieczy polega na tym, że woda pod wysokim ciśnieniem przechodzi przez pory bariery. W tym przypadku membrana przechodzi przez siebie tylko cząsteczki przygotowanego podłoża, ale nie soli. Dla wszystkich innych zanieczyszczeń bariera jest nieprzenikalna. Instalacje do odwróconej osmozy usuwają rozpuszczone sole i niektóre gazy: dwutlenek węgla, chlor itp. Z traktowanego podłoża.
Metoda elektrochemiczna
Istotą elektrodializy jest to, że środowisko wodne jest narażone na pole elektryczne - jest przez nie przepuszczane. W tym momencie następuje przeniesienie jonów rozpuszczonych soli: aniony są dystrybuowane do anod, kationy - do katod.
Jednostka do elektrodializy ma trzy komory utworzone przez membrany anody i katody. Środkowy przedział to zbiornik, przez który przepływa leczony płyn. Przepływa przez niego prąd, który następnie dzieli jony soli na katody i anody.
Plusy i minusy metod
Każda z metod odsalania ma wiele zalet i wad. Szczególnie ci, którzy chcą przetestować metody do użytku domowego, powinni je wziąć pod uwagę.
Instalacje wymiany jonowej różnią się takimi zaletami:
- uzyskanie możliwie najczystszej wody;
- wysoka niezawodność;
- brak odpowiedzi na stopień mineralizacji przetwarzanego medium;
- niskie koszty wyposażenia.
Wady metody wymiany jonowej obejmują:
- złożoność utylizacji odpadowego materiału filtracyjnego;
- zanieczyszczenie środowiska;
- potrzeba regularnych zmian filtrów.
Koszty utrzymania układu wymiany jonowej różnią się proporcjonalnie do stężenia soli w cieczy.
W przypadku instalacji odwróconej osmozy takie zalety są charakterystyczne:
- obojętność na początkowy skład cieczy;
- łatwość utrzymania instalacji;
- nie ma potrzeby stosowania złożonych odczynników;
- zdolność zrzucania zużytych koncentratów do kanalizacji;
- wysokiej jakości neutralizacja zanieczyszczeń mineralnych;
- niskie koszty utrzymania systemu.
Wady odwróconej osmozy to:
- potrzeba wstępnej obróbki cieczy;
- duża ilość zrzutów;
- potrzeba ciągłej pracy instalacji;
- stosunkowo wysokie zużycie energii na skalę przemysłową.
Urządzenia do odwróconej osmozy są montowane w prywatnych domach i mieszkaniach do zlewu kuchennego.
Elektrolizy nie stosuje się w życiu codziennym, ponieważ koszt energii elektrycznej i sama instalacja są niepraktyczne.
Częściej w domu stosują metodę obróbki termicznej (gotowanie) lub filtrowanie przez wkłady węglowe. Jednak to tylko zmiękcza ciecz, ale nie eliminuje mineralnych zanieczyszczeń rozpuszczonych.
