Jednym z ważnych rodzajów prac ziemnych podczas budowy domku letniskowego jest instalacja systemu odwadniającego na miejscu. Pomaga osuszyć glebę lub właściwie usunąć nadmiar wilgoci z budynku.
Definicja i cel
Pod pojęciem systemu odwadniającego rozumie się konstrukcję, za pomocą której z terenu usuwane są rynny deszczowe lub wody gruntowe. Komunikacja to rozległa sieć obejmująca cały obwód działki. Wszystkie rury są ze sobą połączone. Główne cele odwadniające:
- dostosowanie bilansu wodnego gleby z nadmiarem lub wysokim poziomem wód gruntowych;
- usuwanie wilgoci z budynków i budowli narażonych na duże średnie roczne opady w regionie.
Wskaźniki ostatniego elementu można uzyskać w lokalnej służbie meteorologicznej.
Rodzaje i rozmieszczenie systemów odwadniających na stronie
Po zainstalowaniu systemu odwadniającego system odwadniający opiera się na ilości wody gruntowej w obszarze, rodzaju gleby, topografii i ilości opadów. W zależności od tych parametrów wybierz jeden z rodzajów komunikacji:
- Otwarty, to drenaż powierzchniowy. Preferowana jest komunikacja z normalnym poziomem wilgotności gleby (woda gruntowa przepływa nie więcej niż 2,5 m) i narażona na duże opady deszczu. Otwarty drenaż jest ułożony punktowo i liniowo. Układ jest układany nie głębiej niż 50 cm od powierzchni ziemi. Częściej jest to rynna z kratami lub po prostu kanałami przygotowanymi w ziemi ze żwirem rozrzuconym na dnie, żwirem i łamaną cegłą. Ostatnia opcja jest dobra dla działek ogrodowych.
- Głębokość odwodnienia (pod ziemią). W takim przypadku system służy do odprowadzania wód gruntowych położonych wysoko (na poziomie 1,5 metra i więcej). Rury układane są w przygotowanych kanałach, owinięte geowłókniną, posypane gruzem i zakopane. Wszystkie dreny są ze sobą połączone i mają tendencję do odchylania w kierunku punktu zrzutu lub szamba / zbiornika. Aby kontrolować wydajność i funkcjonalność komunikacji, studnie inspekcyjne są instalowane w miejscach zakrętów i zwojów systemu.
Nadmiar wilgoci jest odprowadzany do pobliskich wąwozów, na pola napowietrzające, do centralnej linii kanalizacyjnej. W takim przypadku cała woda powinna być transportowana grawitacyjnie. Jeśli zwolnienie terenu nie pozwala na uwolnienie ścieków pod ciśnieniem, konieczne jest podłączenie pompy.
Projekt drenażu i niezbędne obliczenia
Podczas instalowania systemu drenażowego wokół domu i jego fundamentu należy najpierw zaprojektować całą komunikację. Aby to zrobić, rozważ następujące parametry:
- poziom wód gruntowych;
- rodzaj gleby na terenie (piaszczysta, piaszczysta glina, glina itp.);
- głębokość instalacji kanałów / drenów;
- długość i średnica ułożonych rur;
- poziom nachylenia w kierunku punktu zrzutu ścieków;
- odległość między ułożonymi wpustami / tacami.
Schemat musi wskazywać wszystkie parametry i lokalizacje drenów (ich początek i koniec).
Eksperci zalecają zachowanie odległości między kanałami od 20 do 22 metrów, jeśli gleba na terenie jest luźna. Jeśli gleba jest gliniana, dreny są układane w odległości 10-11 metrów.
W przypadku systemu głębokiego kanały są układane na poziomie 0,7–1,5 metra. W takim przypadku dreny powinny znajdować się 30-40 cm poniżej poziomu wód gruntowych. Według SNiP nachylenie systemu obserwuje się z prędkością 1-2 cm na każdy metr bieżący. Im większy przekrój rur, tym mniejsze nachylenie.
Wybór materiału
Jeśli do drenażu powierzchniowego wykonane są rynny z tworzywa sztucznego, betonu lub azbestu z kratami, wówczas wybiera się specjalne perforowane rury do układania zamkniętej komunikacji. Mogą być wykonane z następujących materiałów:
- Ceramika. Ta opcja nie jest całkowicie wygodna w przypadku budownictwa prywatnego, ponieważ materiał jest ciężki i drogi. Jednocześnie odporność ceramiki na agresywne środowisko i zmiany temperatury ma doskonałe wskaźniki.
- Cement azbestowy. Odpływy mają gładką powierzchnię wewnętrzną, co zwiększa w nich szybkość przepływu wody. Jednak praca z takim materiałem nie jest bardzo wygodna ze względu na jego dużą wagę.
- Stal nierdzewna. Ciężki, ale odporny na korozję materiał. Służy do 15 lat.
- Polimery: PVC, polipropylen lub HDPE. Idealne opcje to odpływy wykonane z polietylenu niskiego lub wysokiego ciśnienia. Są odporne na niskie temperatury, ciągliwe, trwałe, mają gładką powierzchnię wewnętrzną. Jednocześnie ciężar materiału pozwala na pracę z nim nawet samemu.
Do instalacji komunikacji głębokiego drenażu warto wziąć rury w kolorze brązowym lub zielonym. Są przeznaczone do użytku na zewnątrz.
Oprócz odpływów należy przygotować następujące materiały:
- Studnie: oglądanie, przelew, przelew, akumulacja. Mogą być wykonane z gotowych rur falistych, co jest bardzo wygodne, ale możesz niezależnie montować je z muru, żelbetowych pierścieni, a nawet opon samochodowych. Ta ostatnia opcja jest pracochłonna i nie zawsze trwała.
- Gruz. Służy jako podstawowa warstwa drenażowa, aby zapobiec przedostawaniu się drobnego piasku i zanieczyszczeń do rur. Nie należy jednak brać wapiennego materiału. Wali się pod wpływem wody i prowadzi do zasolenia gleby. Lepiej jest wziąć granit lub dolomit. Pożądane jest, aby frakcja kruszonego kamienia była w zakresie 2-4 mm.
- Rozbita cegła. Jest to konieczne przy instalacji systemu odwodnienia na otwartej powierzchni.
- Geowłóknina. Ważny element, który zapobiega zatykaniu się systemu. Jest tkany i nietkany. Pierwsza opcja jest idealna do instalacji systemu głębokiego drenażu. Druga opcja jest wielofunkcyjna, ale nie jest konieczna. Tak i kosztuje więcej.
Aby wyposażyć kanały burzowe, weź geo-styl o gęstości w zakresie 100-200 g / m2.
Kroki instalacji
Proces urządzenia drenażowego dzieli się na etapy:
- Na określonej głębokości układane są rowy do układania rur lub koryt. Gleba w nich jest starannie zagęszczona.
- Na dole okopów wylewa się warstwę piasku o grubości 7 cm i jest dobrze ubita.
- Następną warstwą rolki drenażowej jest kruszony kamień z niewielkiej frakcji. Jego warstwa wynosi 10 cm-15 cm.
- Zamontuj geowłókniny, aby jego wolne krawędzie wystawały 20 cm na obu końcach.
- Rury układa się na tkaninie i owija materiałem filtracyjnym.
- Na wierzch ponownie wylewa się warstwę gruzu.
Gotowa komunikacja jest pokryta glebą. Ale zabronione jest podbijanie ziemi. Z czasem sama usiądzie.
Typowe błędy instalacji spustowej
Podczas instalowania drenażu na stronie nowicjusze często popełniają absurdalne błędy:
- Brak geowłókniny na drenach w glebie gliniastej. W takim przypadku rura ostatecznie zostanie zatkana piaskiem. W kanale nastąpi blokada, którą należy usunąć przez przepłukanie lub czyszczenie linii.
- Brak uprzedzeń w stosunku do odbiornika. W wyniku takiej konstrukcji blooper, woda wręcz przeciwnie, zastygnie w miejscu, zamiast swobodnie spływać do jego dolnej części.
- Niewystarczająca głębokość drenażu. Jeśli ten parametr zostanie pominięty, wszelkie próby zorganizowania komunikacji będą daremne. Woda po prostu nie opuści całkowicie terenu.
Eliminacja takich błędów pozwala na zamontowanie efektywnej komunikacji.
Obsługa i konserwacja systemu odwadniającego
Gotowa linia odwadniająca na stronie wymaga konserwacji i zgodności z zasadami jej działania. Regularnie wykonuj takie czynności:
- Raz w sezonie (wiosną i jesienią) sprawdzany jest drenaż przez studnie kontrolne. Jeśli zauważysz, że w jednym z ramion pojawiła się stagnacja wody, musisz wyczyścić ten obszar.
- Raz na 4-6 lat przeprowadza się dokładne czyszczenie lub płukanie rur. Aby to zrobić, użyj specjalnych instalacji z akcesoriami do nich (dyszami, szczotkami itp.).
Wskazane jest układanie rur, których średnica pozwala na wypełnienie układu o 30%. W takim przypadku, nawet gdy linia zamarznie, nie wyrwie się z ekstremalnych temperatur.
