Stworzenie niezawodnego styku elektrycznego podczas instalacji kabla nie jest tak proste, jak się wydaje. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku drutów aluminiowych: ze względu na właściwości fizyczne metalu mogą pojawić się problemy podczas ich łączenia.
Cechy drutów aluminiowych
Zgodnie ze standardami PUE zabrania się używania przewodów aluminiowych podczas montażu w pomieszczeniach mieszkalnych.
Drut aluminiowy to tanie rozwiązanie, które ma o rząd wielkości niższą cenę niż miedź. Nie podlega korozji, ponieważ jest natychmiast pokryty grubą warstwą tlenku. Ma niski ciężar właściwy.
Główną wadą jest niska przewodność elektryczna aluminium. Wynosi 37,9 μS × m, czyli prawie dwa razy gorzej niż miedź, która ma 59,5 μS × m. Niska elastyczność przewodu uniemożliwia instalację w miejscach, w których jest poddawany powtarzającym się naprężeniom mechanicznym.
Istnieją cztery rodzaje połączeń drutowych: zaciskanie, ściskanie, spawanie, lutowanie. Tulejki zaciskowe i listwy zaciskowe zapewniają łatwy i szybki montaż kabla w miejscach, gdzie nie jest wymagana wysoka wytrzymałość mechaniczna. Lutowanie i spawanie zapewni najbardziej trwałe i niezawodne połączenie, ale wymaga umiejętności i użycia specjalnych narzędzi.
Metoda tłoczenia
Prasowanie odbywa się za pomocą specjalnego rękawa, do którego wprowadzane są żyły, po czym są one zaciskane za pomocą specjalnego narzędzia - zaciskarki. Rękawy różnią się średnicą, długością i materiałem. Podczas instalacji kabla należy stosować tylko tuleje aluminiowe lub mosiężne. Za pomocą mosiężnych elementów można połączyć zarówno aluminium, jak i aluminium, a miedź z drutami aluminiowymi.
Podczas podłączania przewodów aluminiowych nie wolno używać tulei miedzianych. Te dwa metale tworzą parę galwaniczną, co prowadzi do przyspieszonego niszczenia aluminium.
Aby połączyć rdzenie z różnymi sekcjami, stosuje się specjalne tuleje o różnych średnicach wlotowych.
Właściwy wybór średnicy tulei ochroni przed przegrzaniem odcinka łańcucha. Większa średnica da małe miejsce styku i wzrost oporu. Jeśli przekrój rękawa jest mniejszy, konieczne jest zmniejszenie przekroju rdzeni, co również negatywnie wpłynie na właściwości przewodzące.
Metoda kompresji
Podczas okablowania kabla w puszce przyłączeniowej przypadkowy kontakt sąsiednich rdzeni jest wyjątkowo niepożądany. W tym celu stosuje się bloki zacisków.
Terminal jest izolowaną tuleją, w którą wkładane są rdzenie. Wewnątrz do zamocowania służy śruba lub sprężyna.
Jeśli zamierza się zainstalować drut skręcony, należy go zagnieść specjalną tuleją przed zainstalowaniem go w terminalu, co poprawi kontakt i zmniejszy prawdopodobieństwo zaciśnięcia.
Używając zacisków ze złączem śrubowym, konieczne jest wyraźne kontrolowanie siły zaciskającej, aby uniknąć przecięcia rdzenia śrubą i jej późniejszego zniszczenia. Wada ta pozbawiona jest listew zaciskowych Wago. W nich mechanizm mocujący żyłę stanowi mosiężna płytka i sprężyna. Zastosowanie mosiądzu w kompozycji umożliwia bezpieczne połączenie kabli z różnych metali.
Metoda spawania
Spawanie zapewnia najlepszy kontakt elektryczny. Ze względu na jednorodność otrzymanego związku nie ma problemu ze zwiększoną opornością odcinka obwodu.
Używana jest spawarka o mocy wyjściowej do 1 kW i regulowanym napięciu w zakresie 14-20 V. Spawanie uważa się za udane, jeśli na końcu skrętu powstanie kropla, w przybliżeniu równa średnicy skrętu.
Podczas spawania na końcu skrętu przeprowadza się przewodnik węglowy. Czas ekspozycji nie powinien przekraczać 2 sekund.
Istnieje opcja dla drutów do spawania gazowego. W atmosferze gazu obojętnego przestaje tworzyć się warstwa tlenku, co znacznie ułatwia proces, ale wymagana jest specjalistyczna wiedza i sprzęt.
Metoda lutowania
Przed ocynowaniem powierzchni usuń warstwę tlenku. Można tego dokonać zarówno mechanicznie, na przykład papierem ściernym, jak i szczotką z metalicznym włosiem, lub stosując specjalny topnik chemiczny. Jest to biały proszek, który rozpuszcza się w wodzie, po czym nakłada się go na końce ocynowanych żył.
Utlenianie glinu w powietrzu następuje w ciągu kilku sekund, więc nie można usunąć tlenków przez działanie mechaniczne. Zaleca się połączenie użycia topnika i czyszczenia powierzchni.
W przypadku lutowania dwóch drutów wystarczy lutownica o mocy 60 W. Do drutów o dużym przekroju i do lutowania wielożyłowych skrętów potrzebujesz lutownicy o mocy 150 watów lub większej.
Cyna w lutu powinna wynosić co najmniej 50%. Możesz wziąć lut z 60-90% zawartością.
Lutowanie aluminium w krokach:
- Odtłuścić powierzchnię. Odpowiednia benzyna, alkohol. Spowoduje to rozcieńczenie filmu tlenkowego.
- Zablokuj rdzenie w wymaganej pozycji.
- Zastosuj topnik. Upewnij się, że dostanie się do złącza kabli.
- Ogrzej miejsce skręcenia za pomocą lutownicy lub palnika gazowego. W tym drugim przypadku warto zachować ostrożność, ponieważ metal szybko się nagrzewa i może się stopić.
- Otocz skrzyżowanie. Delikatnie pocieraj lut lutownicą, aż pojawi się jednolity błyszczący film.
Właściwie przetworzona powierzchnia nabiera charakterystycznego metalicznego połysku. Niemożliwe jest zapobieganie pojawianiu się napływów i obszarów niezabudowanych.
Cynowy lut jest podatny na korozję, więc gotowe połączenie jest lakierowane.
Podczas budowy drutów, jeśli spodziewane jest działanie w trudnych warunkach, połączenia lutowane lub spawane będą działać najlepiej. W życiu codziennym, w przypadku kabli, które nie podlegają obciążeniom mechanicznym, zaciskanie za pomocą tulei jest całkiem odpowiednie.
